ชีวิตที่ไม่รีบร้อนกับกาแฟร้อนหนึ่งถ้วย
หลายคนทำงานหนักมาทั้งสัปดาห์ ก็อยากจะหาเวลาพักจากการทำงาน
หลายคนมีวิธีพักที่แตกต่างกันไป อาทิ
" นั่งอ่านหนังสือที่โปรดปราน หรือ หนังสือที่ซื้อมาแต่ไม่เคยแกะออกจากห่อพลาสติก "
" ดูหนังฟังเพลง ดูมิวสิกวีดีโอ เพลิดเพลินกับการเสพสิ่งบันเทิงที่มีการเคลื่อนไหว "
" ออกเดินทาง ไปอยู่ในสถานที่แปลกใหม่ ผู้คนแปลกตา และบรรยากาศที่น่าแปลกใจ "
" ออกไป Shopping จับจ่ายใช้สอย เงินที่หามาได้ เพื่อแลกกับสิ่งที่ต้องการ "
" นัดเจอเพื่อนฝูง นัดทานข้าวและหากิจกรรมทำกัน เพื่อความสนุกสนานต่างๆ "
" ไปวัด ปฏิบัติธรรม ฟังเทศน์ ทำบุญ รื่นเริงในการพัฒนาทางจิตใจ "
" หยุด อยู่กับบ้านเฉยๆ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น หรือเรียกว่า นั่งหายใจเล่น "
จริงๆ ยังมีอีกมากมายที่แล้วแต่คนๆนั้น จะชอบและอยากทำ
แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่อยากจะขอเล่าในที่นี้ ก็คือ
" การนั่งจิบชากาแฟร้อนๆ สักถ้วยหนึ่ง "
แน่นอนว่า มันเป็นกระแสสังคมไปช่วงหนึ่ง กับคำว่า " Slow Life " หรือ " Hipster "
นั่นคือ การที่กลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งชื่นชอบการทานการแฟและการพักผ่อนในร้านกาแฟ
กลายเป็นกระแสฮิตของสังคม หลังจากการที่มีการเปิดร้านกาแฟในประเทศของเรามากขึ้น
อาจจะเพราะกระแสของหนังและภาพยนต์ อาทิ Coffee Prince
และอาจจะเพราะ การที่สังคมเมือง ไม่ค่อยมีที่ที่ใช้สำหรับการพักผ่อนแบบเป้นส่วนตัวเท่าไร
ร้านกาแฟ จึงเป็นคำตอบ ที่เกิดขึ้น จากสภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป
แล้ว ชีวิตที่ไม่รีบร้อนกับกาแฟร้อนหนึ่งถ้วย ที่กล่าวถึงมันเป็นยังไง
แน่นอนว่า กาแฟร้อน มันไม่สามารถที่จะยกดื่มให้หมดได้ในคราวเดียว
เพราะมันอาจจะร้อนจนลวกปากของเราได้
ดังนั้นเราจึงต้องค่อยๆจิบมัน
และเมื่อเราค่อยๆจิบกาแฟร้อน เราก็จะต้องใช้เวลาในร้านกาแฟอยู่ระยะเวลาหนึ่ง
ทำให้เหมือนกับว่า ชีวิตที่รีบเร่งและมีแต่การแข่งขันรอบๆตัวของเรา
มันเริ่มหมุนช้าลงไปบ้าง ตามการค่อยๆจิบกาแฟร้อนแก้วโปรด
นั่นเอง เลยทำให้ชีวิตที่รีบเร่งในสังคมที่แข่งขันสูงและเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ถูกทำให้ช้าลงบ้าง โดยการต้องรอให้ทานกาแฟร้อนจนหมดแก้ว
บวกกับ การที่ร้านกาแฟสมัยนี้ จะต้องติดแอร์ มีเพลงเบาๆ และมีอินเตอร์เนทให้เราเล่น
เราก็เลยใช้เวลาไปกับพวก Social Media เพื่อผ่อนคลายเพิ่มเติมไปอีก
บวกทั้งการแชร์รูปถ่าย ชุดกาแฟและขนมนมเนยที่หน้าตาน่าทานในโลก Social
ก็เพิ่มความเพลิดเพลิน และเป็นการทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้โดดเดี่ยวในโลกใบนี้
ซึ่งพอเล่นไปมากๆ กลับกลายเป็นเรา เสพติด การเล่น Social จนเกินไป
และเริ่มไม่สนใจคนที่อยู่ร้อบข้าง คนที่มีตัวตนรอบกาย คนที่ผ่านไปผ่านมา
ท้ายสุดนี้ ไม่มีข้อสรุปประการใดเกี่ยวกับโลก Social หรือ โลกเสมือนจริง
แต่สรุปได้อย่างหนึ่งว่า คนเราต้องการความสุข
และสิ่งใดที่ทำให้เขามีความสุข พวกเขาก็จะถวิลหาสิ่งนั้นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
ขอให้เพื่อนๆที่อ่านบทความของผม ใช้ชีวิตด้วยสติและความไม่ประมาททอญ
- Doctor Y -
